عشق از نگاه

از رقص نا عیان دود آه

از باده ای که بی صدا ولی روان

می ریزد از سبوی چشم های آبی و سیاه

بر جام قلب ها آغاز، آغاز می شود، تا برگ و باد و آب و خاک

از یُمن او همه شوند همچون مسافران ماه

این عشق پاک زندگانی زنده باد

او هستی را جلال و جاه

هم یک سپاه

Ишқ аз нигоҳ

Аз рақси ноаёни дуди оҳ

Аз бодае, ки бе садо вале равон

Мерезад аз сабуи чашмҳои обиву сиёҳ

Бар чоми қалбҳо, оғоз мешавад, то баргу боду обу хок

Аз юмни у ҳама шавад ҳамчун мусофирони моҳ

Ин ишқи поки зиндагонй зинда бод

У ҳастиро чалолу чоҳ

Ҳам як сипоҳ